RUTENI

I.

RUTENI

Caesaris aetate in duas divisi partes, alii provinciae Narbonensi, alii Galliae Celticae, et paulo post ab Augusto Aquitaniae atributi sunt: quorum hi a Lucterio Arvernis rebellibus et Vercingetorigi sunt conciliati, Caesar, l. 7. c. 7. Idem ad se in Hispaniam venisseait Sagittarios ex Rutenis, Comm. de bello Civil. l. 1. c. 51. Provinciales Rutenos in dioecsi Vabrensi quidam hodie collocant, sive in inferioribus Rutenis; alkii in finibus Albigensium, qui tamen numquam provinciae Narbonensis fuêre. Rutenos autem Aquitanicos pro Rutenis superioribus montanisve habent, apud quos Segodunum, caput gentis, in veterib. Notit. inter provinciae Aquitanicae primae civitates 8. tertia, vulgo Rodes, alias Rodais, aut Rodez: ad Avarionem fluv. Dicuntur Ruteni argenti metallis dites Straboni, et annumerantur 14. gentibus Garumnam inter et Ligerim habitantibus, Lucanus flavum illis capillum tribuit, l. 1. v. 402.

Solvuntur flavi longâ statione Ruteni.

Clari inter Episcopos Ecclesiae Rutenicae Amantius, Quintianus, Dalmatius, etc. Pagus Rutenicus, nunc duas Dioeceses continet, Segodunensem veterem ac Vabrensem recentiorem, ac in superiorem, seu montanum, le Haut Rovergue, et inferiorem seu

planum, le Bas Roiiergue dividitur. Incolae les Roiierguois. Avario fluv. cuius supra mentio, vulgo Aveirou, oritur ex fonte cognomine Vayrou, alluitque Calliacum, Aginnum vicum, Segodunum, Lucum, Bellum Castellum, Villam Francam, Bastitam, Monticulos, Maceriolas, Salvitatem, Castrum S. Marcelli, Saint Marsau, Bellum Podium, Belpuech, Castrum Guespiam, la Guepie, Castrum S. Antonini, Casalia, Nigrum Palatium, Negrepelice, et Regalem Villam: ac demum Viauro et Biauro amne le Biaur, qui Lauternam recipit Lezert, ac 4. aliis fluviolis auctus, in Tarnem defluit. Vide Hadr. Vales. Notit. Galb.

II.

RUTENI

German. Reussen, gens in Germania illustris, a Columniis, ut quidam volunt, et a Druso aliquo, devictae provinciae Advocati titulô praefecto, originem trahens. Certum vero est, a plurimis saeculis Advocatos S. Romani Imperii, German, Voigte, nec non de Weida, de Plawen, de Gera, de Graez, de Gleisberg, appellatos esse. Lineas stirpis, cum omnibus Henrici commune nomen sit, distinguere difficile est. Defecêre autem superiori saeculô tres nobiles rami, nempe praeter Advocatorum de Weida, nec non de Gera stirpem, inprimis in Henrico VII. A. C. 1572. ramus Burggraviorum Misniae etc. qui titulus cum Principali axiomate, a Sigismundo Imperatore A. C. 1421. familiae collatus, et, quamvis hodiernae lineae usu illius ex certis causis abstinuerint, ex eo, ad hunc usque diem, singulorum Caesarum investiturâ confirmatus est. Qui hodie sunt, in duas lineas, Seniorem et Iunionrem dispescuntur, quae autem media fuerat, defecit. Priori lineae annumerantur, qui in Graiziae utrapue domo et Burckii habitant. Ad Iuniorem X. filii Henrici et magdalenae Schwartzenburgicae (quibus in Gera, Salburg, Schletz et Lobenstein sedes) spectant: quorum genesin, speciatim autem Henrici I. in Salburg, qui tertius ex X. illis natus erat, ποκειολογίαν exhibet Spenerus, Theatr. Nob. Europ.

III.

RUTENI

etiam Russi nonnumquam dici solent, vide in Rusia, et infra Stephanus Episcop.